Ελληνικά
Definition
Beach nourishment is an adaptation technology primarily used in response to shoreline erosion, although flood reduction benefits may also occur. It is the process by which sediment (usually sand) lost through longshore drift or erosion. Beach nourishment is typically part of a larger coastal defense scheme. It is a soft engineering approach to coastal protection which involves the artificial addition of sediment of suitable quality to a beach area that has a sediment deficit. Nourishment is typically a repetitive process, since it does not remove the physical forces that cause erosion, but simply mitigates their effects.(Linham M. and Nicholls R., 2010)
Co-benefits and impacts
If performed well, the benefits of nourishment are many and varied. Most importantly, beach nourishment reduces the detrimental impacts of coastal erosion by providing additional sediment which satisfies erosional forces. Shoreline erosion will continue to occur, but the widened and deepened beach will provide a buffer to protect coastal infrastructure and other assets from the effects of coastal erosion and storm damage. Beach nourishment is a flexible coastal management solution, in that it is reversible. It can complement hard protection measures such as seawalls, which may continue to be used as a last line of defence. A wider beach formed through nourishment can reduce storm damage to coastal structures by dissipating energy across the surf zone, protecting upland structures and infrastructure from storm surges, tsunamis and unusually high tides. It is also possible to provide ecological benefits through beach nourishment. Schemes have been shown to provide enhanced nesting sites for sea turtles when designed with the requirements of these creatures in mind. This in turn, may serve to promote ‘eco-tourism’, with consequent development benefits.Nourishment is not a permanent solution to shoreline erosion. Periodic re-nourishments, or ‘top-ups’, will be needed to maintain a scheme’s effectiveness. This will require regular re-investment but can be viewed as a maintenance cost, such as those associated with hard engineered structures. Depositing sediments onto beaches can generate a number of negative environmental effects, including direct burial of animals and organisms residing on the beach, lethal or damaging doses of water turbidity – cloudiness caused by agitation of sediments – and altered sediment compositions which may affect the types of animals which inhabit the area. Placement of fill material on the beach can disrupt beach and ocean habitats, such as bird and sea turtle nesting, if schemes are not designed appropriately. This is especially the case if sand grain size/composition does not match the native beach materials.
(Linham M. and Nicholls R., 2010)
Conditions
Beach nourishment requires a suitable source of sediment to be identified in close enough proximity to the nourishment site. This ensures that costs are kept at a reasonable level. Sediment availability is highly variable around the globe and suitable sources may not be easily found. The increasing popularity of beach nourishment worldwide may therefore cause sediment availability problems as demand increases. This problem is already being experienced in small island settings where sand is frequently carried large distances for nourishment projects. Beach nourishment requires highly specialised equipment and knowledge including dredgers and pipelines that will need to be hired from a specialised contractor. Hillen et al. (2010) have noted the limited number of large contractors available and also highlighted the associated cost increase due to high demand. Local site characteristics will also influence the type and size of dredger which can be used – this can further limit the availability of dredgers. Public awareness of how beach nourishment schemes work can also present a barrier. This is especially the case when using shoreface nourishment or underwater sediment deposition. Using these techniques, the advantages of nourishment may not be immediately noticeable and unless the public are educated on how the scheme works, they may doubt the benefits of nourishment and oppose such projects. The public should also be made aware that nourishment is not a permanent solution and that re-nourishments will be required. If this is not communicated, the public may again believe the scheme has failed and resent further spending on re-nourishment. This will be especially the case if public funding is used to cover nourishment costs.(Linham M. and Nicholls R., 2010)
Comments
Nourishment can also be referred to as beach recharge, beach fill, replenishment, re-nourishment and beach feeding.Definition (GR)
Ο τεχνητός ανεφοδιασμός με ίζημα σε παραθαλάσσια περιοχή είναι μια τεχνολογία προσαρμογής που χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμετώπιση της διάβρωσης των ακτών, αν και μπορεί επίσης να προκύψουν οφέλη ως προς τη μείωση των πλημμυρών. Είναι η διαδικασία με την οποία το ίζημα (συνήθως άμμος) χάνεται λόγω παράκτιας αλλαγής ή διάβρωσης. Ο τεχνητός ανεφοδιασμός με ίζημα σε παραθαλάσσια περιοχή είναι συνήθως μέρος ενός μεγαλύτερου παράκτιου αμυντικού σχεδίου. Πρόκειται για μια ήπια τεχνική προσέγγιση για την προστασία των ακτών που περιλαμβάνει την τεχνητή προσθήκη ιζημάτων κατάλληλης ποιότητας σε μια παραλία που παρουσιάζει έλλειμμα ιζημάτων. Ο τεχνητός ανεφοδιασμός με ίζημα σε παραθαλάσσια περιοχή είναι συνήθως μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία, καθώς δεν αφαιρεί τις φυσικές δυνάμεις που προκαλούν διάβρωση, αλλά μετριάζει μόνο τα αποτελέσματά τους.(Linham M. and Nicholls R., 2010)
Co-benefits and impacts (GR)
Εάν εκτελείται σωστά, τα οφέλη του τεχνητού ανεφοδιασμού είναι πολλά και ποικίλα. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο τεχνητός ανεφοδιασμός με ιζημα σε παραθαλάσσια περιοχή μειώνει τις επιζήμιες επιπτώσεις της διάβρωσης των ακτών παρέχοντας πρόσθετο ίζημα που ικανοποιεί τις διαβρωτικές δυνάμεις. Η διάβρωση των ακτών θα συνεχίσει να συμβαίνει, αλλά η διευρυμένη και βαθύτερη παραλία θα παρέχει ένα προστατευτικό μέσο για τις παράκτιες υποδομές και για άλλα περιουσιακά στοιχεία από τις επιπτώσεις της παράκτιας διάβρωσης και των ζημιών από καταιγίδες.Ο τεχνητός ανεφοδιασμός με ίζημα σε παραθαλάσσια περιοχή είναι μια ευέλικτη λύση παράκτιας διαχείρισης, καθώς είναι αναστρέψιμη. Μπορεί να συμπληρώσει μέτρα σκληρής προστασίας, όπως τα θαλάσσια φύκια, τα οποία μπορεί να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται ως τελευταία γραμμή άμυνας.
Μια ευρύτερη παραλία που σχηματίζεται μέσω του τεχνητού ανεφοδιασμού μπορεί να μειώσει τις ζημιές από τις θύελλες σε παράκτιες κατασκευές, διασκορπίζοντας την ενέργεια της ζώνης των κυμάτων, προστατεύοντας τις κατασκευές και τις υποδομές σε υψίπεδο από τις καταιγίδες, τα τσουνάμι και τις ασυνήθιστα υψηλές παλίρροιες.
Είναι επίσης δυνατό να παρέχονται οικολογικά οφέλη μέσω του τεχνητού ανεφοδιασμού. Οι στρατηγικές αυτές έχει αποδειχθεί ότι παρέχουν βελτιωμένες τοποθεσίες φωλιάσματος για θαλάσσιες χελώνες όταν σχεδιάζονται με γνώμονα τις απαιτήσεις αυτών των πλασμάτων. Αυτό με τη σειρά του, μπορεί να χρησιμεύσει στην προώθηση του «οικοτουρισμού», με επακόλουθα αναπτυξιακά οφέλη.
Ο τεχνητός εμπλουτισμός δεν αποτελεί μόνιμη λύση για την παράκτια διάβρωση. Θα χρειαστούν περιοδικές ανατροφοδοτήσεις, ή «συμπληρώματα», για να διατηρηθεί η αποτελεσματικότητα ενός συστήματος. Αυτό απαιτεί τακτική ανατροφοδότηση, ωστόσο μπορεί να θεωρηθεί ως κόστος συντήρησης, όπως αυτά που σχετίζονται με δυνατές δομικές κατασκευές.
Η εναπόθεση ιζημάτων σε παραλίες μπορεί να προκαλέσει μια σειρά αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως άμεση ταφή ζώων και οργανισμών που κατοικούν στην παραλία, θανατηφόρες ή επιβλαβείς δόσεις θολότητας του νερού - θολότητα που προκαλείται από ανάδευση ιζημάτων - και τροποποιημένες συνθέσεις ιζημάτων που μπορεί να επηρεάσουν τα είδη ζώων που κατοικούν στην περιοχή. Η τοποθέτηση ιζήματος σε παραθαλάσσια περιοχή μπορεί να διαταράξει τον βιότοπο της παραλίας και του ωκεανού, όπως για παράδειγμα τις φωλιές πουλιών και θαλάσσιων χελωνών, εάν δεν έχει σχεδιαστεί κατάλληλα η στρατηγική τοποθέτησης ιζήματος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν το μέγεθος / σύνθεση των κόκκων του ιζήματος δεν ταιριάζει με τα φυσικά υλικά της παραλίας.
(Linham M. and Nicholls R., 2010)
Conditions (GR)
Ο τεχνητός ανεφοδιασμός με ίζημα σε παραλία απαιτεί την ύπαρξη μιας κατάλληλη πηγής ιζήματος σε πολύ κοντινή απόσταση από την τοποθεσία ανεφοδιασμού. Αυτό θα διασφαλίζει ότι το κόστος θα διατηρηθεί σε λογικά επίπεδα. Η διαθεσιμότητα των ιζημάτων ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό ανά τον κόσμο και ενδέχεται να μην βρίσκονται εύκολα κατάλληλες πηγές ιζήματος. Η αυξανόμενη δημοτικότητα του τεχνητού ανεφοδιασμού μιας παραλίας παγκοσμίως μπορεί να προκαλέσει προβλήματα διαθεσιμότητας ιζήματος καθώς αυξάνεται η ζήτησή του. Αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζεται ήδη σε περιοχές μικρών νησιών όπου η άμμος μεταφέρεται συχνά σε μεγάλες αποστάσεις για έργα ανεφοδιασμού.Ο τεχνητός ανεφοδιασμός παραλίας απαιτεί εξειδικευμένο εξοπλισμό και γνώσεις, συμπεριλαμβανομένων βυθοκόρων και αγωγών που θα πρέπει να χειρίζονται από εξειδικευμένο εργολάβο. Οι Hillen et al. (2010) σημειώνουν τον περιορισμένο αριθμό μεγάλων εργολάβων που είναι διαθέσιμοι και τονίζουν επίσης τη σχετική αύξηση του κόστους λόγω υψηλής ζήτησης. Τα χαρακτηριστικά του τοπίου επηρεάζουν επίσης τον τύπο και το μέγεθος του βυθοκόρου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί - πράγμα το οποίο μπορεί να περιορίσει περαιτέρω τη διαθεσιμότητα των βυθοκόρων.
Η ευαισθητοποίηση του κοινού για το πώς λειτουργούν τα προγράμματα ανεφοδιασμού παραλίας μπορεί επίσης να αποτελεί ένα εμπόδιο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται ίζημα στην ακτή ή εναπόθεση υποθαλάσσιων ιζημάτων. Χρησιμοποιώντας αυτές τις τεχνικές, τα πλεονεκτήματα της εναπόθεσης μπορεί να μην είναι άμεσα αντιληπτά, κι αν το κοινό δεν ενημερώνεται για το πώς λειτουργεί ο σχεδιασμός αυτός, μπορεί να αμφιβάλλει για τα οφέλη του ανεφοδιασμού και να αντιτάσσεται σε αυτά τα έργα. Το κοινό θα πρέπει επίσης να ενημερώνεται οτι ο ανεφοδιασμός δεν είναι μόνιμη λύση και ότι απαιτούνται εκ νέου ανεφοδιασμοί. Εάν αυτό δεν κοινοποιηθεί, το κοινό μπορεί και πάλι να θεωρεί ότι ο σχεδιασμός έχει αποτύχει και να δυσαρεστείται περαιτέρω για τις επιπλέον δαπάνες ανατροφοδότησης. Αυτό συμβαίνει ειδικά όταν χρησιμοποιείται δημόσια χρηματοδότηση για την κάλυψη του κόστους ανεφοδιασμού.
(Linham M. and Nicholls R., 2010)
Case study
Synonyms of Flood management Measure
Last modified: May 15, 2020, 5:49 p.m.
